invicem, ih. [l. vicis]
1) felváltva, váltva, felváltásul, viszonzásul: timor atque ira i. sententias variabant; multis i. casibus victi victoresque; requiescat Italia, uratur i. Africa; his i. sermonibus nox traducta est.
2) (többnyire újk.) kölcsönösön, egymás közt, mindkét felől: haec i. obstant; diligere; flagitia i. objectaverunt.
||3) fn. ad invicem saj. esettel helyett (remek latinsággal: in vicem, l. vicis); és ab invicem, ellenben, megfordítva.