disjicio, jeci, jectum, 3. [disjacio]
1) el- v. széthány, -űz, kerget, elszór; d. membra, nubes, naves passim; d. phalangem hostium, szétugrat; (költ.) disjecta comas, repülő hajjal.
2) átv. ért. elpusztít, megsemmisít: d. arcem e fundamentis, elpusztít, statuas; d. pecuniam, elveszteget; d. pacem, megháborít, consilia ducis, exspectationem rei alicuius, megsemmisít.
3) mint hirt szétszór, terjeszt.