dens, tis, hn.
1) fog: dd. adversi, előfogak; d. Indus (költ.) elefántcsont; közm. albis dd. deridere aliquem (Pl.) nagyon kinevetni.
2) fogalaku tárgyról, hegye (valaminek), fog, ág, fok, horog (boronán, villán, fürészen, stb.): dd. aratri, pectinis, serrae, d. Saturni, kaczor, kasza, sarló; d. invidus maledicus, irigység.