demostrativus, mn. [demonstro]
1) sajátl. mutató, digitus.
2) átv. ért. a) nyelvt. msz. pronomina dd. mutató névmások. b) szónoklatt. msz. valaki hibáit és jó tulajdonait tisztán és apróra előadó, kimutató, genus orationis; innen fn. demonstrativa, ae, nn. (érts: oratio) genus orationis d.